அற்புதா

பழைய சினிமாவின் கதையை தழுவி எழுதியதை போன்று இருந்தது. உப்பு, சப்பு இல்லா பண்டம் போல் இருந்தது.

நன்றாக இருந்தது.கதை ஓட்டமும் நன்று.

அது ஏன் ஏற்கெனவே நல்ல கட்டுப்பாடுகளுடன் கட்டுக்கோப்பாய் வளர்ந்த ஒரு பெண்ணை தன் சுயநலத்துக்காக நாகரிகம் என்ற பெயரில் அவளுக்கு பிடிக்காதவற்றை அவள் தலையில் திணித்து, அவள் அவ்வாறு மாறிய பிறகும், அந்த நாகரிக வாழ்க்கையின் போக்கில் போகும் அவளை தன் அன்பினால் அரவணைக்க இயலாத தன் இயலாமைக்கு கணவன் அவளை காயப்படுத்தலாம் என்றால் அதே நியதி அவனுக்கும் பொருந்துமல்லவா? வினை விதைத்தவன் வினையைத்தானே அறுத்தாக வேண்டும்? நம் செயல்களுக்கான விளைவை ஏற்கும் பக்குவம் ஏற்படாத வரை அத்தகைய செயல்களினின்று விலகி இருத்தலே நன்று. நம் தேவைக்காக பிறரின் ஆசைகள், கனவுகள், விருப்பங்கள் இவை அனைத்தையும் அவர்கள் நம் இச்சைக்கேற்ப மட்டுமே மாற்றி கொள்ள வேண்டும் என நினைப்பது மனமுதிர்வின்மையையே காட்டுகிறது.